دریغ و درد کز بیداد گردون

شد از بزم احبا میر مومن

ازین ویرانه منزل رخت بربست

به سوی باغ طوبی میر مومن

گرفتش دل ازین دیر پرآشوب

به جنت کرد ماوا میر مومن

دلش از هر غمی آسود، چون یافت

به گلزار جنان جا میر مومن

غرض از بزم دنیا چون شتابان

روان شد سوی عقبی میر مومن

به تاریخش رقم زد کلک هاتف

که رفت از بزم دنیا میر مومن